Tubim Kulturor-Artistik, Londer Mars 2008

TUBIM KULTURO-ARTISTIK NË LONDËR ME RASTIN E DITËS SË MËSUESIT 7 MARSI DHE DITËS SË GRUAS 8 MARSI
(Me ç’rast u promovua libri “Emra që nuk harrohen – Arsimtarë shqiptarë në diasporë”, IV)

Në shkollën “Haverstock School”, në Chalk Farm, për nder të 7 Marsit - Ditës së Mësuesit dhe 8 Marsit - Ditës së Gruas, Bashkësia Shqiptare "Faik Konica" në Londër, organizoi një tubim kulturo-artistik.

Salla e madhe, e stolisur me flamuj kombëtar dhe shtetëror, ishte një vend i mirë dhe ishte e mbushur përplot bashkatdhetarë nga të gjitha trojet shqiptare. Në mesin e tyre kishte fëmijë, prindë, të rinjë, të moshuar, mësues, pensioner etj.

Nga radhët e mysafirëve në rendin e parë ishin të ulur: z.Myzafer Alushi, këshilltari i parë i Ambasadës shqiptare në Londër, z.Tahir Berisha veteran i arsimit, z.Talat Pllana, kryetar i Bashkësisë shqiptare "Faik Konica" në Britani të Madhe, z.Sherif Bllaca, kryetar i Shoqatës "Peja", z.Maliq Vllasaliu, kryetar dhe Bektesh Bekteshi, aktivist në Shoqatën "Sylejman Vokshi" në Harrow, Londër. Pastaj mësuesit Sami Islami dhe Selman Lokaj etj.

Në fillim u intonua hymni kombëtar në interpretim të Shqipe Ratkocerit i përcjellur me piano nga Dardan Uka. Më pastaj fjalën e rastit e mbajti z.Talat Pllana i cili foli për rolin dhe rëndësinë e Ditës së Mësuesit, si dhe Ditës së Gruas, meqenëse këto dy festa u mbajtën me 8 Mars, pra në Ditën e Gruas. Ai pastaj të pranishmëve në sallë dhe shqiptarëve kudo që janë, ua uroj PAVARËSINË e KOSOVËS.

Në vazhdim fjala iu dha z.Myzafer Alushit, nga Ambasada e Shqipërisë i cili të pranishmit i përshëndeti me këto fjalë:

"Të nderuar bashkatdhetarë, ju nga Kosova, nga Shqipëria dhe nga të gjitha trojet shqiptare, në emër të Ambasadës Shqiptare në Britani të Madhe, ju uroj Pavarësinë e Kosovës, si dhe Ditën e Mësuesit dhe atë të Gruas. Sot jemi të bashkuar dhe më të afërt se kurrë më parë. Sot lindi edhe shteti më i ri në botë, Republika e Kosovës. Sot jemi më krenarë se kurrë, se jemi shqiptarë. Prandaj gëzuar dhe urime Pavarësia". Duartrokitjet ishin të pafund.

Në vazhdim, moderatorja Arta Tivari, kishte nderin që para publikut ta ftoj z.Tahir Berisha, veteranin e arsimit nga Kosova, për të përshëndetur publikun në sallë dhe njëkohësisht për t’a kryesuar promovimin e librit "EMRA QË NUK HARROHEN – ARSIMTARË SHQIPTARË NË DIASPORË" IV, të autorëve Tahir Z.Berisha, Hamza Halabaku dhe Çerkin Bytyçi. Ky libër ishte dhurata më e mirë për mësuesit në ditën e festës së tyre.

Promovimin e këtij libri, kushtuar mësuesve shqiptarë në diasporë, e filloi i pari z.Sami Islami, mësues me përvojë të pasur në edukimin e fëmijëve tanë këtu në Angli, i cili tha:

“…Veterani, mësuesi, pedagogu, inspektori i arsimit, z.Tahir Berisha, gjatë jetës së tij si arsimtar, krahas punës së tij të palodhshme në procesin edukativo-arsimor, u angazhua për të hedhur dritë mbi ata që kishin bërë shumë për gjenerata e gjenerata, pra pishtarët e arsimit, duke i gjurmuar nga të gjitha anët, në Kosovë dhe në Diasporë. Tahir Z.Berisha më parë botoi tre vëllime të Monografisë “Emra që nuk harrohen – Arsimtarët veteranë (1941 – 1951), mandej "Trojet që nuk shuhen", "Rrëfime në veten e parë", si dhe ditarin "Shënime dhe ecejake të një refugjati nga Kosova, etj”.

Në vazhdim Sami Islami foli për rolin dhe rëndësinë e veprës e cila po promovohej, duke e quajtur atë si një vepër e cila duhet të futet në histori sepse në vehte mbanë jetën, veprimtarinë dhe punën që e kanë bërë dhe po e bëjnë mësuesit shqiptarë në diasporë.

Pas mësuesit Sami, fjalën e mori mësuesi Selman Lokaj i cili me pak fjalë e dha një vështrim rreth librit të cilin gjatë fjalës së tij, e mbante në dorë. Ai e vlerësoi si një libër të shkëlqyer, libër të punuar me punën e palodhur të z.Berishës dhe të kolegëve të tij, Hamza Halabaku dhe Çerkin Bytyçi. Ai tha: “Unë kam një porosi për mësuesit, nxënësit, prindërit dhe secilin këtu në sallë, si dhe kudo që janë shqiptarët - Mos të lejojmë të na humbet kombi, kultura, gjuha dhe tradita jonë shqiptare; Mos ta lejojmë një gjë të tillë për hir të Shqipërisë dhe të Kosovës, për hir të të parëve tanë që ju përballuan shtypjeve të pandërprera shekuj me radhë nga sllavët, turqit etj.”

Në fund, Tahir Z.Berisha u dhuroj nga një ekzemplar të librit përfaqësuesit të Ambasadës, disa mysafirëve dhe mësuesve të pranishëm të përfshirë në libër.

Pastaj programi vazhdoi me recitime të nxënësve të shkollave të ndryshme, me sfilatë fëmijësh, lojë me piano, valle nga trojet shqiptare, me recitime vargjesh për mësuesin dhe Pavarësinë e Kosovës, vargje humoristike, lojra, vallëzime moderne nga fëmijë të moshave të ndryshme. Ishte një program i pëlqyer nga të gjithë. Kjo ishte një ditë e madhe për secilin, ditë kjo që në fytyrat dhe zemrat e secilit la një përshtypje sikur gjendeshim mu në mes të Republikës së Kosovës duke i kënduar Kosovës, Mësuesit, Gruas dhe të gjithë Shqiptarëve kudo që janë.

Shkroi: Selman Lokaj, Londër, 8 Mars 2008
--------------------
FOTO ALBUMI
Më poshtë mund të shihni foto nga evenimenti.
Për të parë albumin, ju duhet FLASH PLAYER


--------------------

MËRGIMTARËT - MALL I PASHUAR PËR VATRËN DHE GJUHËN SHQIPE

Prof Nexhmije Mehmetaj
Mësuese në Jura-Zvicër

Libri “ Emra që nuk harrohen-arsimtarë shqiptarë në diasporë” është i katërti në serinë e krijimeve të tre autorëve Tahir Z.Berisha, Hamza Halabaku, çerkin Bytyçi . Këta autorë janë të njohur për vepra në fushë të pedagogjisë, në veprimtarinë arsimore e kulturore, për edukimin e arsimimin e fëmijëve shqiptarë me gjuhën dhe kulturën kombëtare jashtë atdheut. Libri në fjalë është një përmbledhje me jetën dhe aktivitetin e një vargu të gjatë pedagogësh, shkencëtarësh, shkrimtarësh, e figurave të ndritura të dijeve me interes shkencor e shoqëror të jetës së tyre. Materialet e këtij libri, janë të shkruara nga vetë mësimdhënësit të cilët jetojnë e punojnë nëpër vende të ndryshme të botës.

Ky libër ka rëndësi kërkimore për t’u parë e ndriçuar aspekti i veprimtarisë së diasporës në fushën e kulturës dhe të gjuhës shqipe. Diaspora bëri një gjallërim të veçantë në fushën e kulturës dhe gjuhës shqipe. Përpjekjet për lëvrimin e gjuhës amtare, për ta ruajtur e për ta zhvilluar atë nëpërmjet shkrimit, vihen re tek të gjithë arsimdashësit e shquar të diasporës. Në këto përpjekje bën pjesë edhe çelja e shumë shkollave shqipe larg Atdheut për zhvillimin e përparimin arsimor e kulturor në vijën e traditave të shquara kombëtare. Krahas këtyre përpjekjeve mësuesit shqiptarë bënë përpjekje edhe për të shkruar e botuar libra. Përherë ata i ka përshkruar një qëllim i përbashkët: - të shkruhet gjuha shqipe sa më shumë e sa më gjerë, të bëhet shqipja e shkruar një mjet për të ruajtur vetëqenien etnike-gjuhësore e kulturore, si mjet për të mbajtur lidhjet me Atdheun, një mjet bashkimi shpirtëror, zhvillimi e përparimi për shqiptarët kudo që janë. Dhe, siç dihet, shkrimi i shqipes nga pjesëtarët e diasporës ka dhënë fryte me vlerë të veçantë jo vetëm për diasporën, por për gjithë kombin tonë.

Libri fillon me një parathënie, ku autori Tahir Z. Berisha në vija të trasha e të përgjithshme i bën një vështrim historik rolit të diasporës që ka luajtur në historinë e popullit shqiptar.

Megjithëse në kushte larg atdheut, shqiptarët në vende të ndryshme të botës, duke vazhduar traditat e mëparshme, kanë zhvilluar e zhvillojnë një veprimtari të rëndësishme shkencore e arsimore. Një ndihmesë të veçantë kanë dhënë për çështjen kombëtare mësimdhënësit shqiptarë në diasporë, shumica e të cilëve kanë ndihmuar për organizimin e mësimit të gjuhës amtare dhe për disa vjet kryenin misionin e tyre të lartë pa shpërblim. Në kohën kur populli shqiptarë po përgatitej ta shpallte botërisht pavarësinë e Kosovës, pikërisht shkolla shqipe në diasporë është bërë shkollë shqipe e pavarur, është shkëput nga varësia e shkollës sllave qysh në fillim të viteve ’90-të të shekullit që lëmë pas. Në këtë kohë shkolla shqipe në diasporë shënoi hapa në disa drejtime, në radhë të parë u shkëput nga varësia jugosllave, siguroi bashkëpunim të drejtpërdrejtë me autoritetet e Ministrisë së Arsimit të Kosovës, shpallet e pavarur nga shkolla sllave, u mundësoi fëmijëve të mërgimtarëve mësimin e gjuhës shqipe dhe njohjen me kulturën e atdheut.

Përmbledhja që paraqesin autorët në librin “Emra që nuk harrohen “ është një tablo e jetës dhe veprës së arsimtarëve në mërgim. Aty njihesh me emra të shquar, me arsimim, fillimin e karrierës, mërgimet, persekutimet e diktaturave komuniste, me çështjen e Kosovës, me dëbimet, luftën me britmat e zeza të saj, me kampin e Bllacës dhe të Stankovecit, për arratisjet, për të burgosur politik, për diferencimet nga arsimi, të përjashtuarit nga puna, refugjatë, eksodi i shqiptarëve të Kosovës.

Duke shpaluar vlerën e librit, rikujtoj se në këtë libër preket historia e gjallë. Vlen të thuhet, se në këtë përmbledhje biografish kemi të përshkruar përherë të parë deri në detaje historinë e Kosovës gjatë sundimit të egër serb. Ku shpërnguljet shqiptare, dëbimet nga atdheu kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në historinë shqiptare. Ai mërgim ishte padyshim një gjëmë, një fatkeqësi shumë e madhe, e pa fund. Ku fakti historik gërshetohet me rrëfimet e vet arsimtarëve.

Në brendësi të librit flasin vetë heronjtë tregimi i jetës së tyre ka mesazhe, ide, simbole. Secila nga këto biografi kanë veçori dhe individualitet të theksuar. Duke lexuar librin "Emra që nuk harrohen" ...mësohet për emra vendesh, shtetesh të ndryshme të botës ku kanë mërguar shqiptarët, vende e qytetesh dhe fshatrash ku çelen shkolla shqipe. Mësojmë emra arsimtarësh, intelektualë të shquar, dijetarë që ardhmja do t’i ruaj në një vend nderi. Ndër 400 figurat atdhetare që përfshihen në këtë libër janë mërgimtarët - mall i pashuar për vatrën dhe gjuhën shqipe.

Libri me përmbledhje biografish i autorëve Tahir Z.Berisha, H. Halabaku, ç.Bytyçi “Emra që nuk harrohen-arsimtarë shqiptarë në diasporë” paraqet pa dyshim një kontribut të vlefshëm shkencor, i cli deri më sot është studim i parë dhe më i plotë, në sferën e shkencës, të arsimit, të kulturës, të emancipimit, dhe të afirmimit të vlerave kombëtare të shqiptarëve jashtë atdheut. Ky libër i pasur me vlera historike dhe arsimore pasqyron sukseset, dhembjet dhe vuajtjet e shqiptarëve në mërgim, por sjell edhe vlera të reja në bashkimin e shqiptarëve rreth gjuhës shqipe.

Courgenay, 24. 04.2008

(p.s. ky artikull u botua ne "Zeri i Dites" dt.28.04.08 dhe "Bota Sot" dt.29.04.08)


--------------------
MËSUESI I DËSHPËRUAR.

Po të ruajsha dele
Do të isha bari
Meqenëse jam mësues
Tash kam punë me fëmijë.

Ata janë si qengjat
N'Pranverë kur lodrojnë
Gjuhën e ëmbël shqipe
Duhet ta mësojnë.

Gjithëherë me prind
Kur komunikoj
Për rëndësinë e gjuhës
Atyre ju bisedoj.

Nëse nuk doni
Me u asimilue
Atëhere pse ngurroni
Fëmijët në shkollë me i que?

Kështu ju thashë atyre
Dje në një tubim
Fajin do ta mbani ju
Për ASIMILIM.

Një prind e mori fjalën
Aty nga rendi i parë
Jo, nuk do ta harrojmë gjuhën, tha
Se jemi shqiptarë.

Me fëmijë në shtëpi
Unë shqip bisedoj
Por djalin e madh
Mami e lazdroj.

Kur hidhërohet i thot:
Shut up, you silly boy
When I go shopping
I won't buy you any toy.

Edhe vajzës vogël
Gjuhët ju kanë përzi
Thot: mami, babi, mami
Come and play with me.

Dhe kur të vjen Vera
Pushimet fillojnë
Për Kosovë dhe Shqipëri
Fëmijët fluturojnë.

Gjyshi edhe gjyshja
Anglisht nuk kanë mësue
Tash kanë rënë në hall
Fëmijët me i kuptue.

Me në fund atyre
Bisedën ju lehtësojnë
Kur mami dhe babi
Për fëmijë interpretojnë.

Selman Lokaj,London 2007